دانلود فیلم Amanda 2018 دوبله فارسی بدون سانسور

پس از به قتل رسیدن وحشیانه خواهرش، دیوید خودش را مسئول خواهرزاده‌ی 7 ساله‌اش آماندا میداند.

دانلود فیلم Amanda 2018 دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

نوشته شده توسط Mikhaël Hers و Maud Ameline و به کارگردانی Hers ، آماندا لطیف و ملایم است بررسی اهمیت خانواده در پی فاجعه. صمیمانه و صمیمانه ، از روشهای سنتی فیلم سازی برای استخراج احساسات اجتناب می کند ، در عوض داستان خود را به سبک مجموعه سینما وریته به عنوان مجموعه ای از لحظات نیمه پیوند که در طی چندین ماه اتفاق می افتد ، ارائه می دهد ، نه یک روایت کاملاً متمرکز با حرکت رو به جلو و پاتوس های در حال افزایش. این قدم زدن مطمئناً برای همه مناسب نخواهد بود و همچنین فقدان بسیاری از موارد روانشناختی ، و نحوه ارائه گاهی اوقات مرز مشاهده منفعل را به نتیجه ناپذیر منتقل می کند. با این حال ، مطمئناً نمی توان صمیمیت و دلسوزی هرس را انکار کرد.

دیوید ( وینسنت لاکوست ) یک جوان پاریسی است که به طور جزئی کار می کند - زمان نظارت بر یک ترتیب اجاره برای صاحبخانه محلی و اصلاح درختان نیمه وقت درختان برای بخش پارک ها. دقیقاً بلند پروازانه ترین فرد روی کره زمین نیست ، زندگی او ساده و ناآرام است و از این کار کاملا راضی است. از پدرش جدا شده و فقط با پدر انگلیسی خود ، آلیسون (که توسط گرتا اسکاچی معرفی شد) ارتباط پراکنده دارد ، تنها خانواده واقعی او خاله مود است (< a href = "/ name / nm0059974 /"> ماریان باسلر ) ، خواهر ساندرین ( اوفلیا کولب ) و دختر هفت ساله اش آماندا ( Isaure Multrier استثنایی). دیوید گهگاه برای آماندا پرستار کودک می کند و این تقریباً به همان اندازه پیچیده و هیجان انگیز است که زندگی او اتفاق می افتد. سپس ، در روزی مانند روز دیگر ، یک حمله ویرانگر تروریستی پاریس را لرزاند و دنیای دیوید وارونه شود.

حمله در فیلم Amanda ترکیبی خیالی از حملات واقعی نوامبر 2015 است ، و اگرچه لحظه تعیین کننده فیلم است (به معنای روایی) ، اما خارج از دوربین اتفاق می افتد. ما فقط عواقب آن را می بینیم و حتی پس از آن نیز از ما دور می شود - هیچ نزدیکی از قربانیان ، هیچ صحنه ای در بیمارستان هایی که به سختی کار می کنند ، و هیچ اقوام غمگین با نگرانی منتظر اخبار عزیزانشان نیستند. در واقع ، ما هرگز درمورد اینکه چه کسی مسئول فراتر از مسلمان بودن خود است ، چیزی یاد نمی گیریم و همچنین درمورد اینکه چرا آنها این کار را انجام داده اند و یا تاثیری که حملات بر روی شهر دارند ، محرمانه نیستیم. دلیل این حذفیات ساده است - آماندا به هیچ وجه فیلم سیاسی شکل نمی گیرد ، شکل نمی گیرد. این یک مطالعه خصوصی صمیمی است که به موضوعاتی مانند گناه بازمانده و اهمیت خانواده می پردازد. اما تمرکز آن همیشه بر روی خرد (دیوید و خانواده اش) است تا کلان (پاریس به طور کلی).

در این مسیر ، به جای اینکه صحنه هایی مانند آماده سازی تروریست ها ، ویرانی های حاصل از آن را به ما نشان دهد. ، پلیس و / یا واکنش دولت ، یا حتی تأثیر فرهنگی حمله ، فیلم بر لحظات آرام خانگی صمیمی متمرکز است - ساندرین برای آماندا توضیح می دهد که عبارت "الویس از ساختمان خارج شده است" به چه معناست ، یا دیوید و ساندرین در مورد آلیسون بحث می کنند . فیلم هایی که حول اتفاقاتی از این قبیل ساخته می شوند غالباً غیر صادقانه به دلیل تمرکز بر "داستان های انسانی" در پشت سر عناوین به بازار عرضه می شوند ، اما آماندا احساس می کند یکی از معدود مواردی است که می تواند به طور قانونی این ادعا را مطرح کند - داستان خانوادگی در مرکز فیلم بسیار است به عنوان نمایشی در نظر گرفته شده است.

از نظر زیبایی شناسی ، فیلم بسیار سرراست است. اگرچه هرس پاریس را به سبک سینما وریته شلیک می کند ، اما او نیز مفهوم رمانتیک شهر را بازی می کند. او تا آنجا پیش نمی رود که میس اسکناس جادویی-واقع گرای شرور را از Le fabuleux destin d'Amélie Poulain (2001) بازسازی کند ، اما قطعاً یک غریب بودن در نمایش بنابراین ، به عنوان مثال ، فیلمبرداری سباستین بوچمن روشن و کاملاً باز است ، Caroline Spieth هوا خنک و سبک است ، به نظر می رسد خورشید همیشه می درخشد ، به نظر می رسد مردم وقت کافی برای نشستن در کافه ها و نوشیدن شراب قرمز دارند ، به نظر می رسد همه با دوچرخه رفت و آمد می کنند ، جاده ها هرگز به نظر نمی رسد ترافیک باشد ، خیابان ها تمیز است ، پارکها پر جنب و جوش و غیره هستند. من نمی گویم که این مناطق به هیچ وجه نادرست یا جدا از واقعیت هستند ، اما هرس با "فرانسوی بودن" کل کار را بیش از حد انجام می دهد - آنچه ما از دست می دهیم شخصی است که پنیر می فروشد در حالی که آکاردئون نواختن و گردنبند سیر پوشیدن. ما آن را دریافت کردیم ، پاریس یک شهر زیبا است. ما هر هشت ثانیه به یادآوری های آشکاری احتیاج نداریم.

یک صحنه خاص وجود دارد ، با این حال ، آن صحنه به طرز درخشانی اجرا می شود. متأسفانه ، آخرین صحنه فیلم است ، بنابراین نمی توانم چیز زیادی در مورد دلیل خوب بودن آن بگویم. آنچه من خواهم گفت این است که این صحنه به زیبایی به صحنه قبلی متصل می شود ، و عکسهای هرس چیزی نیست که به نظر می رسد تمرکز منطقی باشد ، بلکه دوربین را کاملاً محکم روی صورت آماندا قفل نگه می دارد - بنابراین صحنه مربوط به واکنش او به یک چیز است ، به جای خود چیز. مولتیر ، که در طول فیلم استثنایی است ، در این لحظه طلسم کننده است ، و از طیف وسیعی از احساسات عبور می کند ، که با وجود داشتن تنها پنج کلمه برای گفتن در کل موضوع ، با او ارتباط برقرار می کند. هرگز یک بار معلوم نیست که او به چه چیزی فکر می کند یا چرا واکنشی مانند آنچه که دارد نشان می دهد. عملکرد او ما را به خود جلب می کند و ما سفر عاطفی او را طی می کنیم. این به راحتی قوی ترین صحنه فیلم است و بدون آن ، آماندا کاملاً یک تجربه فراموش نشدنی خواهد بود.

همانطور که ممکن است نشان دهد ، من حتی به غیر از طراحی تصویری کلیشه ای ، با مشکلات خاصی روبرو هستم. . تا حدی ، منکر خودداری Hers از پرداختن به سیاست وقتی چنین موضوعی را فشار می دهم ، تحسین می کنم ، اما این امتناع مسئله مهمی را ایجاد می کند. این واقعیت که فاجعه مرکز فیلم یک حمله تروریستی است ، با نحوه برخورد هرس با عواقب بی اهمیت است - حمله را با یک حادثه ناگوار رانندگی ، یا سقوط هواپیما ، یا انفجار گاز یا هر نوع حادثه دیگر جایگزین کنید. که می تواند هزینه های بسیاری را به همراه داشته باشد و شما تقریباً همین فیلم را دارید. Amanda در مورد تروریسم چیزی نمی گوید ، پس چرا در درجه اول تروریسم را انتخاب کنیم؟ اگر می خواهید یک داستان انسانی درباره برخورد با فاجعه تعریف کنید ، چرا در رابطه با چنین مسئله حساس سیاسی که قصد درگیر شدن با آن را ندارید این کار را انجام دهید؟ این فقط به نظر من خلاف واقع است ، توجه را به خود جلب می کند و از تجارب شخصیت ها دور است.

گره خورده از این امر این است که هرس سیاست را کاملاً نادیده نمی گیرد - یک صحنه وجود دارد که او لمس می کند واکنشهای سیاسی-اجتماعی نسبت به حمله ، اما صحنه ای کاملاً عجیب و غریب نوشته شده است که نه تنها در متن مطالب غیرسیاسی در جای دیگر احساس بی جا می کند بلکه حتی به خودی خود نیز به طرز عجیبی کنترل می شود. چند هفته بعد از حمله ، دیوید و آماندا در حال گذر از پارک ، آزار و اذیت یک زن و شوهر مسلمان را توسط برخی سفیدپوستان مشاهده می کنند ، آنها خواستار برداشتن حجاب از این زن هستند. آماندا از دیوید می خواهد که آنچه اتفاق می افتد را توضیح دهد و او شروع به صحبت در مورد دلیل احمقانه بودن دین می کند. و سپس صحنه به پایان می رسد. با این حال ، این زن به دلیل مذهبی بودن مورد آزار و اذیت قرار نگرفته است - به ما صحنه هایی از مردم که راهبه های کاتولیک با تختخواب پر از بالین را تحریک می کنند ، نشان داده نشده است - او به دلیل مسلمان بودن مورد آزار و اذیت قرار گرفته است. بنابراین ، چرندیات باطنی دیوید در مورد اینکه چرا فکر می کند جهنم وجود ندارد ، چگونه آنچه را که آماندا دیده است ، توضیح می دهد؟ آیا ما باید استنباط کنیم که او به سادگی از این سوال فرار می کند؟ اگر چنین باشد ، Amanda هیچ نشانی از این موضوع به ما نمی دهد و از آنجا که این تنها لحظه ای است که صریحاً به دین پرداخته می شود ، از هیچ جای دیگری هیچ اشاره ای به ما نمی شود. راستش را بخواهید ، بهتر بود که این صحنه را اصلاً قرار ندهید و سخت گیرانه به پرهیز از سیاست و دین بچسبید ، زیرا با درج آن احساس گریز از موضوعات مطرح شده ایجاد می شود ، بلافاصله و با رضایت مندی از بین می رود.

با این وجود ، در این تصویر ظریف ، لطیف و دلسوزانه غم و ضربه می توان تحسین بسیاری کرد. به یاد ماندنی ترین لحظات آرام ترین لحظه ها هستند - به عنوان مثال ، تأثیر برداشتن مسواک یکی از عزیزان درگذشته ، یک احساس عاطفی را به همراه دارد که در چندین صحنه بازی می شود ، که نه تنها قابل تعریف و درک است بلکه برای هر کسی که مجبور شده است چنین کاری انجام دهید ، کاملاً دقیق است. و اگرچه Amanda ، شاید بیش از حد بر کم بیان کردن ، که برخی آن را بی ادبی می خوانند ، متمرکز شده است ، اما همچنان یک تصویر قلبی از اهمیت خانواده در زمان فاجعه است.