دانلود فیلم Run of the Arrow 1957 دوبله فارسی بدون سانسور

دانلود فیلم Run of the Arrow 1957 دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

Run of the Bolt (ساموئل فولر، 1957) یک فرم مرحله اولیه از بازی Hits the dance with Wolves است. در یکشنبه نخل 1865، «آخرین روز درگیری بین دولت‌ها» آغاز می‌شود، و فولر با یک عکس آغازین جذاب، ما را به قلب واقعی مناقشه می‌برد. لاشه ها در سراسر صحنه سیگار پرت می شوند، جایی که یک توپ خودکار خاموش شده و تکه تکه شده است. رفتار اضطراری و خستگی بیش از حد بر روی فعالیت آویزان است. یک افسر یانکی سوار بر یک تسویه حساب ژولیده به سمت چیزهای مبهم و بی هدف می رود. صدای شلیک به گوش می رسد و او به زمین می خورد. یک پیاده نظام کنفدراسیون (بار استایگر) سلاح گرم خود را پایین می آورد و جلو می رود. جیب‌های مرد را برمی‌دارد، یک بسته غذا پیدا می‌کند و شروع به خوردن غنای شکم مرد در حال نابودی می‌کند. آن خط از شبی که دیکسی را به پایین راندند، زنگی به صدا در می‌آورد: «ما درنده بودیم، به ندرت زنده بودیم». پس از سیر شدن، استایگر مرد را به اسب خود پسر می زند و او را به یک کلینیک اورژانس صحرایی می برد. این یک مقدمه عالی است. با این حال در آن نقطه استایگر شروع به صحبت می کند و فیلم به سراشیبی می رود.

لهجه ها چیز جالبی هستند. وقتی کسی صدایی را تحت کنترل می گیرد، خوشایند است، با این حال اغلب احساس می کند که در پنجره لباس پوشیده است. علاوه بر این، ویترین لباس پوشیدن غیر منطقی است، زیرا نازی ها به طور کلی با یکدیگر به زبان انگلیسی به شدت برجسته صحبت نمی کنند. جیمی استوارت بدون تلاش برای تلفظ مجارستانی، نمایشگاه فوق‌العاده‌ای در The Shop Around the bend برپا کرد و کلود داونپورز علی‌رغم لحن انگلیسی بی‌گمانش، رئیس فرانسوی مناسبی در کازابلانکا بود. حفظ لحن خود نیز به این معنی است که سعی می‌کنید خیابانی را به «اصالت» مفروض که مملو از تله‌ها است نروید. یک صدای هولناک می تواند یک فیلم را غرق کند، یا اگر هیچ چیز دیگری یک وقفه قابل توجه را نشان دهد، و این مورد در اینجاست. اشتایگر با بازی یک مهاجر ایرلندی در سن دوم که برای اتحاد می جنگد، که خانه دیگری با سیوها پیدا می کند، مکملی را انتخاب می کند که به بهترین شکل می تواند به عنوان "نروژی جنوب آسیا" به تصویر کشیده شود. شاید او از بازی در نقش یک سرخپوست ممتاز گیج شده بود، به این دلیل که صرف نظر از اینکه فیلم چقدر چشمگیر و معتدل است، نگاهی عاقلانه به آداب و رسوم سیوکس دارد، در واقع افسانه ای دارد که شبیه به نوعی جان کوالن زاغه نشین است. به d'yevil.

چنین انفجارهای بیهوده به طرفین (متاسفم، من واقعاً فولر را دوست دارم)، Run of the Bolt خوب به پایان می رسد. تجربه انتقالی اسمی - که اشتایگر را مجبور می‌کند تا از برخی سیوهای خشمگین پیشی بگیرد، یا احتمالاً پوست دیگری را دنبال کند - انرژی‌بخش است و در همه جا سرعت دارد، با یک پیگیری هوشمندانه در قسمت پایانی. مرکز بسیار مشهور فولر در اطراف پاها در طی آن جانشینی واقعاً به دلیل درد ساق پای استایگر مجاز بود، با این حال در جای دیگری یک سر محکم وجود دارد که از چند ست تهاجمی و کاربردی بهره می‌برد. استایگر به طور متناوب قدرتمند است، حتی با آن صدای دیوانه‌کننده، با رالف میکر به‌عنوان دشمن اصلی او - و برایان کیت یک چوب اندازه‌گیری اخلاقی موفق - به رالف میکر به‌عنوان دشمن اصلی او بازی می‌کند و برایان کیت یک چوب سنجش اخلاقی موفق است. تا حدی غیر الهام بخش تصویر جذاب و آگاهانه از شیوه زندگی محلی آمریکا در نهایت با یک اوج فعالیت واقعا طولانی که با موفقیت آغاز شد، با اختلال جالب افسانه های غربی که سرخپوستان را به سوی نجات سوار می شوند، پیشی گرفت، هرچند صادقانه بگویم که کمی ادامه دارد. فیلمنامه فولر نیز در هر صورت نیاز به وضوح دارد، در حالی که موضوع شماره 1 بازیابی خود را مدیریت می کند، که برای این فیلمساز بسیار غیر معمول است.

در پایان، Run of the Bolt یک فیلم جذاب و فوق العاده تهاجمی است. با این حال، با توطئه‌های گیج‌شده و ناتوانی در گسترش صحنه‌های آغازین جذابش، از یک اثر هنری دور است. با توجه به این اثبات، این مایه شرمساری است که فولر هرگز یک تصویر کامل از تعارض فکری نساخته است، زیرا به نظر می رسد که او به وضوح با مطالب مطابقت دارد. با این حال، در آن نقطه یک بار دیگر، هر فیلم فولر با صدای بلند شروع و به پایان می رسد، و هر چند بخش 21 دقیقه ای جان فورد از چگونه غرب برنده شد ("جنگ مشترک") قابل توجه است، او به طور کامل به مناقشه ای پرداخته است که او باقی ماند. بنابراین ثابت شده است، The Pony Fighters، خراب است.

نکته چیزهای بی اهمیت: Run of the Arrow اصلی برای استفاده از شیرین کاری های خونی بود. بدون Run of the Bolt، بدون بسته وحشی. ارزش آن کار خاصی است که استایگر با حنجره‌اش انجام می‌دهد.