دانلود فیلم The Battle of Okinawa 1971 دوبله فارسی بدون سانسور

از دیدگاه ژاپنی ها، این درام جنگی وقایع نبرد اوکیناوا در جنگ جهانی دوم را به تصویر می کشد - یک حمله آبی خاکی عظیم توسط سربازان ایالات متحده که بیش از 150000 غیرنظامی ژاپنی را کشته است.

دانلود فیلم The Battle of Okinawa 1971 دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

من مشتاق نگاه کردن عمیق به فیلم های سال 1971 هستم و با این ویژگی که روی DVD R1 است، اما اساسا مبهم است، اتفاق افتاد. The Battle of Okinawa توسط کیهاچی اوکاموتو هماهنگ می‌شود که یک رئیس منعطف، هماهنگ کننده شاد و مسخره‌آمیز بود، مانند Dai-bosatsu tôge/Sword of Destruction (1966)، که شاید بهترین فیلم شامبارا بود. و همچنین در درگیری اوکیناوا، تتسورو تانبا و تاتسویا ناکادای، دو هنرپیشه محبوب ژاپنی در عصری که میفونه را نادیده می‌گیرند، بازی می‌کنند. مقاله اصیل در راهنمایی خود (Onibaba، Kuroneko) Kaneto Shindo با نوشتن محتوا مرتبط بود. بنابراین خانواده به وفور برای فیلم وجود دارد.

درگیری اوکیناوا مدت کوتاهی قبل از پایان یافتن کل درگیری در اقیانوس آرام توسط بمباران هسته ای به پایان رسید. این یک درگیری وحشیانه فاجعه آمیز بود که نشان دهنده وجود یک چهارم از 1000000 نفر بود که 33 درصد از جمعیت عادی شهروند جزیره را شامل می شد. این عملا پایان یک تمدن و یک سبک زندگی بود، اوکیناواها فرهنگ خاصی داشتند که تقریباً در اینجا نابود شد. آمریکایی‌ها هرگز آنجا را ترک نکردند، نزدیک به یک پنجم جزیره هنوز توسط پایگاه‌های نظامی ایالات متحده درگیر است.

The Battle of Okinawa هم از جنبه استراتژیک جنگ آموزنده است و هم زندگی را در مورد فرهنگ ژاپن تغییر می‌دهد. از زمان قاضی تاکتیکی در طرف ژاپنی متشکل از ژنرال اوشیجیما و دو تن از زیردستان او، سپهبد ایسامو چو (تانبا) و سرهنگ هیرومیچی یاهارا (ناکادای) بود. اوشیجیما یک بودای عملاً ذهنی است که به داشتن اطلاعات استراتژیک زیر همتای خود اعتراف می کند، بنابراین در اختلافات بین چو و یاهارا طرف هایی را انتخاب می کند. چو به طور کلی متمایل به دشمنی است، یاهارا در هر مورد معتدل تر است. ناکادای در اینجا در تمام طول فیلم ظاهری مشابه دارد، شاید اخم کرد و نسیم تغییر کرد، زیرا او آن را در تمام طول فیلم فوق‌العاده هیدئو گوشا، گرگ‌ها، که در سال 1971 ارائه شد، پوشیده بود. که به طرز شگفت‌انگیزی سرنوشت‌ساز است، به نظر می‌رسد که در یک حرکت، دیوانگی محض حمایت از دیدگاه‌های عالی در ارتش، و ولع لگد زدن به سطل را نشان می‌دهد. به نظر می‌رسد یاهارا بهترین دیوانه است، اما او تصمیم می‌گیرد به قدرت‌های آمریکایی اجازه دهد بدون مخالفت برای نظارت بر مهمات فرود آیند، چیزی که برای بعداً در نبرد مورد نیاز است.

تعدادی از موارد وحشتناک وجود دارد. اتفاقاتی که در طول جنگ رخ داد، چنین خانواده های بی شماری به همه چیز پایان دادند تا از تماس با سربازان آمریکایی دوری کنند. این هنوز محل بحث در مورد میزان تمایل آنها و میزانی است که ارتش باید انجام دهد. خانواده‌ها دور و اطراف جمع می‌شدند و مواد منفجره را باز می‌کردند، بازماندگان سعی می‌کردند از ناامیدی یکدیگر را بزنند. ماموریت های بسیار خارق العاده خود تخریبی شناسایی می شوند. به عنوان مثال، ورود هواپیما به باند فرودگاه تحت کنترل ایالات متحده (بقیه گروهی که تسلیم تیراندازی خصمانه هواپیما می شوند)، فرود سربازان و پرتاب پرتابه به سمت هواپیماهای آمریکایی، کاملاً بدون هیچ گونه انتظاری برای تحمل. بررسی اینکه آیا فیلم جشن گرفته است یا خیر، بسیار جذاب است. مخالفان، بدون شک ماموریت های خود تخریبی شجاعانه به نمایش در می آیند، در حالی که بدون شک برای چشم غربی ناخوشایند هستند، اما علاوه بر این، فیلم این سوال را مطرح می کند که آیا زندگی چیز دیگری وجود دارد، انگیزه ای برجسته تر برای زندگی کردن از صرف خدمت به امپراتور.

برخی ناامیدی ها بر اساس یک دیدگاه واقع گرایانه، اول از همه فیلم مستندی که فیلم را اعلام می کند در 4:3 فیلمبرداری شده است، اما در اینجا تا حد زیادی به 2.35:1 گسترش یافته است که بسیار درهم و برهم به نظر می رسد. پس از آن فیلم خیلی برنامه ریزی نشده است، من احساس می کنم این فعالیت اغلب ساختگی به نظر می رسد، با این حال علاوه بر این، پول کافی در جلف وجود نداشت که بتواند آمریکایی ها را از بین ببرد، بنابراین جنگنده های آمریکایی (که در بیشتر موارد ظاهر خود را پنهان می کنند. ، از پشت یا جایی دور دیده می شوند) توسط ژاپنی ها نیز بازی می شود. خوشبختانه ما اغلب آمریکایی‌ها را نمی‌بینیم، حضور آنها فقط با حمله توپ مشخص می‌شود، و وقتی این کار را انجام می‌دهیم، تفنگ‌های زیر خودکار تامپسون نیستند که آنها را منتقل می‌کنند. صحنه‌های نبرد واقعی به‌طور استثنایی سبک‌سازی شده‌اند و به نوعی نشان‌دهنده jidai-geki هستند، به‌عنوان مثال، Ran به شیوه‌ای که گروه‌های جنگنده عمل می‌کنند. این خوش شانسی است که آمریکایی ها تاثیری در فیلم The Battle of Okinawa ندارند، برای محافظان اوکیناوا آنها باید مریخی می بودند، مسائل اینجا همه ژاپنی بودند، در مورد اینکه حتی با نابودی اجتماعی و تهاجم قدرتمند چه تمایلی باید اتخاذ کرد. این به معنای به حداقل رساندن کمبود زندگی آمریکایی نیست، با این حال این فقط برای یک فیلم دیگر است.

در پایان احساس کردم که The Battle of Okinawa نمایش مناسبی از گذراندن پادمان های اوکیناوا و ژنرال است. جمعیت فیلم به نوعی جوهره ای از شجاعت، دیوانگی و رضایت توخالی صادقانه و همچنین نفرت ویرانگر محض را به خود جلب می کند.

دانلود فیلم The Battle of Okinawa 1971 دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

از سر صحنه دیدنی "طولانی ترین روز ژاپن"، این یک انحراف به سبک روایتی تهاجمی از نبرد برای اوکیناوا است، جایی که تعداد زیادی از جنگجویان و مردم عادی توسط ارتش ژاپن ترک کردند تا به احتمال زیاد از منطقه مرکزی محافظت کنند. جنگجویان خود را در غارها تقویت کردند و در مدتی با یک حمله حیرت انگیز آمریکایی مبارزه کردند. متأسفانه توانایی های فیلمساز با خواسته های آنها همخوانی ندارد. "طولانی ترین روز ژاپن" فیلم جالبی بود که توسط شینوبو هاشیموتو ساخته شده بود و درباره یک شورش عمومی مخفیانه نظامی به سمت پایان درگیری بود. اوکیناوا به طور قاطعی در مورد قطعات طنز گمشده ناتوان است، و صحنه های گروهی هرگز بیش از 50 عدد نمی شوند، که باعث می شود قطعاً کمتر حماسی به نظر برسد. عکاسی بی مزه و خون فوق العاده ساختگی است. دیوانگی هرگز آنطور که باید به بیرون درز نمی کند، با این حال فیلم به طور موثری نشان می دهد که آنها چه چیزی را پشت سر گذاشته اند. علاوه بر این نشان می دهد که هر زمان که مشکلاتی ایجاد می شود، ژاپنی ها به همه چیز پایان می دهند - همانطور که در The Battle of Okinawa نشان داده شده است احتمالاً منبع اصلی مرگ بوده است. موقعیت‌هایی که به تصویر کشیده می‌شوند مانند "شن‌های ایوو جیما" هستند - بنابراین با فرض اینکه دوست داشته باشید، می‌توانید به این ترتیب. اوکیناوا هنوز درگیر قدرت های آمریکایی است. فیلمنامه توسط کانتو شیندو ("Onibaba").

دانلود فیلم The Battle of Okinawa 1971 دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

من مشتاق نگاه کردن عمیق به فیلم های سال 1971 هستم و با این ویژگی که در دی وی دی R1 است، اما اساساً مبهم است، اتفاق افتاد. The Battle of Okinawa توسط کیهاچی اوکاموتو هماهنگ می‌شود، که یک رئیس منعطف، هماهنگ کننده شاد و مسخره‌آمیز بود، مانند دای‌بوساتسو توگه/شمشیر نابودی (1966)، شاید بهترین فیلم شامبارا. و همچنین در فیلم The Battle of Okinawa Clash of Okinawa، تتسورو تانبا و تاتسویا ناکادای، دو هنرپیشه محبوب ژاپنی در عصری که میفونه را نادیده می گیرند، بازی می کنند. یک حرفه ای واقعی در هدایت خود (Onibaba، Kuroneko) کانتو شیندو با نوشتن محتوا درگیر بود. بنابراین تعداد زیادی خانواده برای فیلم وجود دارد.

درگیری اوکیناوا بلافاصله قبل از پایان یافتن بمباران هسته ای کل مبارزه در اقیانوس آرام به پایان رسید. این یک درگیری وحشیانه فاجعه آمیز بود که نشان دهنده وجود یک چهارم از 1000000 نفر بود که 33 درصد از جمعیت عادی شهروند جزیره را شامل می شد. این عملا پایان یک تمدن و یک سبک زندگی بود، اوکیناواها دارای یک فرهنگ غیرقابل انکار بود که تقریباً در اینجا نابود شد. آمریکایی ها هرگز آنجا را ترک نکردند، نزدیک به یک پنجم جزیره هنوز توسط پایگاه های نظامی ایالات متحده درگیر است.

The Battle of Okinawa هم در جنبه استراتژیک نبرد آموزنده است، هم در مورد فرهنگ ژاپنی آن زمان تأثیرگذار است. قاضی تاکتیکی در طرف ژاپنی متشکل از ژنرال اوشیجیما و دو تن از زیردستان او، سپهبد ایسامو چو (تانبا) و سرهنگ هیرومیچی یاهارا (ناکادای) بود. اوشیجیما یک بودای عملاً ذهنی است که به داشتن اطلاعات استراتژیک درجه دوم اعتراف می کند، بنابراین در اختلافات بین چو و یاهارا طرف هایی را انتخاب می کند. چو به طور کلی متمایل به دشمنی است، یاهارا در هر مورد معتدل تر است. ناکادای در اینجا در تمام طول فیلم رفتاری مشابه دارد، شاید اخم کرد و نسیم تغییر کرد، زیرا او آن را در تمام طول فیلم فوق‌العاده هیدئو گوشا، گرگ‌ها، که در سال 1971 ارائه شد، به تن کرد. که به طرز باشکوهی سرنوشت‌ساز است، به نظر می‌رسد که در یک حرکت، دیوانگی محض حمایت از ذهنیت‌های سلطنتی در ارتش، و ولع گاز گرفتن غبار را به اشتراک بگذارد. به نظر می رسد که یاهارا از همه نظر بهترین دیوانه است، اما او تصمیم می گیرد که به قدرت های آمریکایی اجازه دهد بدون گلوله های جیره ای که برای بعداً در نبرد مورد نیاز است فرود بیایند.

چیزهای وحشتناک زیادی وجود دارد که در طول جنگ رخ داد، چنین خانواده های بی شماری به همه چیز پایان دادند تا از تماس با سربازان آمریکایی دوری کنند. این هنوز نشانه ای از بحث در مورد میزان تمایل آنها و میزانی است که ارتش باید انجام دهد. خانواده‌ها دور و بر دور هم جمع شده‌اند و مواد منفجره را باز می‌کنند، بازماندگان سعی می‌کنند از ناامیدی یکدیگر را بازی دهند. ماموریت های خود تخریب بسیار فوق العاده افتخار می کنند. به عنوان مثال، ورود هواپیما به یک باند فرود تحت کنترل ایالات متحده (بقیه واحد تسلیم در برابر شلیک خصمانه هواپیما)، فرود سربازان و پرتاب پرتابه به سمت هواپیماهای آمریکایی، کاملاً بدون هیچ گونه تمایلی برای تحمل، بررسی اینکه آیا The Battle of Okinawa بسیار جذاب است. با تجلیل از مخالفان، مطمئناً مأموریت های خود ویرانگری به عنوان جوانمردانه به نمایش در می آیند، در حالی که بدون شک برای چشم غربی ناخوشایند هستند، اما علاوه بر این، فیلم این سوال را مطرح می کند که آیا زندگی چیز دیگری وجود دارد، انگیزه ای برجسته تر از خدمت به امپراتور برای زندگی کردن. br>
بر اساس یک دیدگاه واقع گرایانه، فیلم مستندی که در درجه اول و مهمتر از همه، گزارش می دهد که فیلم در 4:3 فیلمبرداری شده است، برخی ناامیدی ها را نشان می دهد، اما در اینجا به شدت به 2.35:1 گسترش یافته است، که بسیار درهم به نظر می رسد. سپس فیلم خیلی برنامه‌ریزی نشده است، من احساس می‌کنم که این فعالیت غالباً ساختگی به نظر می‌رسد، اما علاوه بر این، در این چارچوب پول کافی برای کنترل آمریکایی‌ها وجود نداشت، بنابراین سربازان آمریکایی (که به طور کلی خود را پنهان می‌کنند) چهره ها، از پشت یا جایی بیرون دیده می شوند) توسط ژاپنی ها نیز بازی می شود. خوشبختانه ما همیشه آمریکایی‌ها را نمی‌بینیم، حضور آن‌ها فقط از طریق رگبار مهمات مشخص می‌شود، و وقتی این کار را انجام می‌دهیم، تفنگ‌های زیر خودکار تامپسون نیستند که آنها را منتقل می‌کنند. صحنه‌های نبرد واقعی به‌طور استثنایی سبک‌سازی شده‌اند و شبیه جیدای‌گکی هستند، به‌عنوان مثال، ران به شیوه‌ای که گروه‌های جنگجو عمل می‌کنند. این خوش شانسی است که آمریکایی ها در این چارچوب تأثیری ندارند، برای محافظان اوکیناوا آنها باید مریخی می بودند، مسائل اینجا همه ژاپنی ها بودند، در مورد اینکه با وجود نابودی اجتماعی و تهاجم مهیب چه تمایلی داشته باشند. این به معنای روشن کردن کمبود زندگی آمریکایی نیست، اما اساساً برای یک فیلم دیگر مناسب است.

در پایان احساس کردم که The Battle of Okinawa نمایش مناسبی از درگذشت محافظان اوکیناوا و اوکیناوا بود. جمعیت عمومی فیلم به نوعی جوهره ای از جسارت، دیوانگی و رضایت بیگناه و بی گناه و همچنین نفرت محض ویرانگر را به تصویر می کشد.