دانلود فیلم The Dunwich Horror 1970 دوبله فارسی بدون سانسور

"ویلبر واتلی" به دانشگاه آرکهام می رود. اما هیچکس نمی داند که او یک انسان نیست و...

دانلود فیلم The Dunwich Horror 1970 دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

می‌دانید چرا فیلم‌برداری از لاوکرافت آنقدر دشوار است، به غیر از روشی که اکثریت قریب به اتفاق جانوران اساساً نفرت‌های «وصف‌ناپذیر» هستند؟ در پرتو این واقعیت است که او واقعاً افراد را به هیچ وجه نمی سازد. این احتمالاً یکی از بی‌تردیدترین داستان‌های لاوکرافت است. در ساختار منحصر به فرد خود، حتی یک افسانه و هدف دارد که نابودی بدون تقلب یا احتمالاً با شکست جانور به پایان می رسد. به طور فرضی، این باعث می‌شود «وحشت دانویچ» یکی از سرراست‌ترین داستان‌های لاوکرافت به معنای صفحه نمایش باشد. هر چند که ممکن است، در واقع به این روش کاملاً غیر مرتبط و مصنوعی آکادمیک گفته می شود. بنابراین هیچ مبادله ای وجود ندارد و تقریباً همه چیز به نظر کاربر «دست دوم» است. به عبارت معقول، روزنامه نگارانی که نیاز به رسیدگی به مسائل لاوکرافت دارند، واقعاً باید کارهای زیادی انجام دهند تا قابلیت داستان ها را به عنوان فیلم بسازند. این چیزی است که من ارائه می‌دهم، با توجه به همه چیز، این واقعاً یکی از بهترین‌هاست.

شما باید در اینجا قطعه‌ای را در کنار لاوکرافت قرار دهید، و این را از کارهای بسیاری از محققان در نظر بگیرید. این کار از آن نقطه به بعد با هدف نهایی «انسانی کردن» ایده‌های موجود در حساب‌هایش انجام می‌شود، به احتمال زیاد نه داستان‌های واقعی. به احتمال زیاد شما یک "پاک شناس" لاوکرفت هستید، شاید این شما را آزار می دهد. با این حال، من فکر نمی کنم که باید باشد. دوست نداشتن داستان ها هنوز با تمام درخشششان برای خواندن قابل دسترس نیستند.

یک چیزی که من دیده ام که چند مقاله نویس انجام داده اند و لاوکرفت در داستان اول به خودش اشاره می کند ( هر چند فقط سرنخ باشد، توجه داشته باشید)، معیار خاصی از شفقت نسبت به ویلبر واتلی را به تصویر می کشد. من عموماً فکر می‌کردم گزیده مختصری از مجله ویلبر جذاب‌ترین قسمت داستان است، و می‌دانم که تنها کسی نیستم که می‌دانم دیدن کل داستان از دیدگاه *او* جذاب می‌بود.

اکنون، The Dunwich Horror 1970 مطلقاً این کار را نمی کند. هنوز "آدم های خوب" وجود دارند، و در واقع، آنها هنوز هم به نوعی کسل کننده هستند. به هر حال، محققان سینما در بیان این موضوع بیشتر در مورد ویلبر و داستان او زرنگ بودند. او باید دنیا را از بین ببرد، با این حال متوجه می‌شوید که او معتقد است باید این کار را با توجه به این واقعیت انجام دهد که او منحوس، گیج و حیوانی جدا شده است. تمام شهر از او طفره می روند. بد باوری آنها ساده است و من فکر می کنم که انتظار می رود شما را دیوانه کند. نه بهتر است وقتی ویلبر و نانسی به فروشگاه می آیند تا وسیله نقلیه او را گاز بگیرند. فرد از دیدن یک خارجی جوان کاملاً خوشحال است، اما در آن لحظه ویلبر را می بیند و کل خلق و خوی او به تضاد سرد تغییر می کند. ویلبر فقط به نوعی شانه هایش را بالا می اندازد و می گوید: "این طور است. همه آنها من را تحقیر می کنند."

ظاهراً یا کورمن یا رئیس باید وینسنت کاست را برای شغل ویلبر جذب کنند. من عاشق وینسنت کاست هستم، با این حال این چیزی است که ارائه می‌دهم، که قبلاً The Spooky Royal Residence را انجام داده بودم، این کار برای او مناسب نبود. این می تواند سوال برانگیز باشد (با توجه به اظهارات مختلفی که من The Dunwich Horror را دیده ام و متوجه شده ام)، با این حال فکر می کنم دیگنیتاری استاکول برای این کار مناسب بود. او تا حدودی بداخلاق است و عملاً خجالتی ظاهر می شود. با صدای آهسته و زمزمه ای صحبت می کند. بعلاوه، او کاری را انجام می دهد که من دوست دارم آن را "ترنس قدیمی ها" می نامم (با توجه به این واقعیت که یک چیز است، می بینید)، جایی که او چیزی را می فهمد، یا به صورت شفاهی پردازش می کند، و شروع به بیان کلمات به زبانی بیگانه در زبان می کند. نوعی سرکوب شده، در عین حال محترمانه، سرکوب شده، در اطراف به خوبی.

بسط اولیه ای که توسط نویسندگان فیلم ایجاد شد، شخصیت نانسی است که حتی در داستان اول به او اشاره ای نشده است. از یک منظر، می‌توانید ببینید که آنها به سادگی به یک شخصیت «دختر در پریشانی» نیاز داشتند، مانند اقامتگاه سلطنتی شبح وار، و در واقع، این تا حدی غم انگیز است. به هر حال، من فکر می کنم که ساندرا دی خودش را به خوبی پاک می کند، علیرغم این واقعیت که او در اکثریت قریب به اتفاق فیلم به نوعی آرامش بازیگری را پشت سر می گذارد. روایت قرار گرفتن او تحت تأثیر نامحتمل ویلبر، که در نهایت یک نوع فریبنده یا مسحورکننده چندان قابل توجه نیست، جذاب ترین چیز در مورد The Dunwich Horror تا حدودی جالب است. واقعاً افتضاح است که به او فرصتی داده نشد تا فعال تر باشد، اما از آنجایی که زمان کوتاه است، جمعیت، منابع منبع و غیره، من واقعاً نمی توانم در اینجا چیزی کم کنم. نقص اصلی اصلی، همانطور که قبلاً اشاره کردم، این است که آرمیتاژ و همکاران دقیقاً به همان اندازه جذاب نیستند. این به سختی برای The Dunwich Horror جالب است. حتی می‌توانم بگویم که یافتن «بچه‌های خوب» آشکار که اساساً به اندازه ضدقهرمانان در این نوع فیلم‌ها جذاب باشند، امری غیرمعمول است.

در نهایت، موسیقی لس باکستر، شگفت‌انگیز است. واقعا توهم زا، وهم آور، و مملو از پیچش های ضربی باشکوه. گروه بندی پر انرژی باز نیز بسیار جالب است. این را می‌توان نوعی فیلم «روان‌گردان» در نظر گرفت. ارزش وقت گذاشتن را دارد.