دانلود فیلم The Sorrow and the Pity 1969 دوبله فارسی بدون سانسور

از 1940 تا 1944 دولت ویشی فرانسه با آلمان نازی همکاری کرد. مارسل اوف و امل؛ آخرین فیلم های آرشیو را با مصاحبه های سال 1969 از یک افسر آلمانی و همکاران و ... تدوین میکنند که ...

از سال 1940 تا 1944 ، دولت ویشی فرانسه با آلمان نازی همکاری کرد. مارسل اوفولس تصاویر بایگانی را با مصاحبه های 1969 یک افسر آلمانی و همکاران و مبارزان مقاومت از کلرمونت-فرایند مخلوط می کند. آنها درباره ماهیت ، جزئیات و دلایل این همکاری ، از یهودی ستیزی ، بیگانه ستیزی و ترس از بلشویک ها گرفته تا احتیاط ساده اظهار نظر می کنند. بخش اول ، "فروپاشی" ، شامل یک مصاحبه طولانی با Pier Mendès-France است که به دلیل اقدام ضد ویشی و بعداً نخست وزیر فرانسه زندانی شده است. در قلب قسمت دوم ، "انتخاب" مصاحبه ای با کریستین دو لا مازیر ، یکی از 7000 جوان فرانسوی است که با پوشیدن لباس آلمان در جبهه شرقی می جنگد.

دانلود فیلم The Sorrow and the Pity 1969 دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

در واقع، به عنوان چندین «مستند»، فکر می‌کنم مطمئناً ارزش دیدن را دارد، اما ارزش آن (تضاد و L'OEIL DE VICHY) محجوب است. اساساً این یک پیشخوان سلف سرویس از جلسات است، در حالی که L'OEIL DE VICHY فیلم سهامی با اظهارات ناچیز جمع آوری شده است. من می‌توانم یک سلف‌سرویس از جلسات جمع‌آوری کنم تا در هر کاری یا بدی انجام دهم... روایت «با حمایت مسیحیان» اربابان عصر جدید، ادیان هندو را مانند دسته‌های توطئه‌گر و وحشی نشان می‌دهد، با تجهیزات استاندارد ماوریک‌ها و پیشین. تحسین‌کنندگانی که نور را دیدند و باید دیگران را از ارتکاب اشتباه مشابه نجات دهند... در اینجا ما یک داوطلب فرانسوی اس‌اس داریم که به خاطر گذشته‌اش تحقیر شده است و اکنون یک لیبرال است... او باعث می‌شود که شاید داوطلبان اس‌اس غیرآلمانی بوده‌اند. درخواست ملحق شدن کرد و با شرمندگی لباس اس اس را پوشیده بود و فولکلور آن را تاسف آور می دانست. حالا این ممکن است آن را برای افراد بزرگ صحبت کند که صرفاً به سوار شدن بر واگن برنده اهمیت می دهند ... اما به جز اگر افراد به عنوان آلمانی های کامل در نظر گرفته شوند (مثلاً هلندی ها، نروژی ها)، باید تعداد زیادی کار روی میز انجام دهند، بپرسید. و برای پیوستن به SS که یک استراتژی به طور کلی دشوار است، بحث کنید. همانطور که لئون دگرل، پیشگام بنیادگرای بلژیکی پشیمان نشده، در روایتی دیگر (دگرل فیس و ریورز را تماشا کنید)، در جبهه شرقی با ورماخت (نیروی مسلح) وارد می شد و باید با آرامش و قاطعیت وارد ورودی می شد تا به Waffen SS بپیوندد (که به اشتراک گذاشته شد). با این حال نام عملا با SS صحبت می کند). چرا؟ از آنجایی که - درست یا غلط - اس اس به عنوان کلاس جهانی در نظر گرفته می شد و او به پاس های صندلی جلو برای باشگاه برنده پس از جنگ نیاز داشت: به سادگی ارتش آن را قطع نمی کند: وحشتناک؟ دیوانه؟ من نمی توانم بگویم، اما به احتمال زیاد دقیقاً همان کاری که اکثر تولیدکنندگان پس از جنگ جهانی دوم انجام می دهند، انجام می دهند. دگرل حقیقت را گفت، بنابراین فکر می کنم این فرانسوی اینطور نیست. یک سرویس ویشی (نظام بنیادگرا) وجود دارد که تصور می‌کند وقتی پیر لاوال (رهبر ارشد ایالت ویشی؛ پیر در تیتراژ گم شده است!) اعلام کرده بود که آرزو می‌کند آلمان برنده شود، شوکه شده است. ما به همین ترتیب به یک پیشگام سوسیالیست قبلی توجه می کنیم که در آن خاطرات حملات ستیزه جویان روانی علیه آلمانی های ناآگاه را به اشتراک می گذارد... در حالی که از یک مقام نیروی مسلح آلمان سوال می شود که به چه دلیل تزئینات جنگی خود را می پوشد (که نوع کوچکتر از معمول بود. شما واقعاً می خواستید اپتیک ها را ببینید، در هر صورت)، به این دلیل که بیشتر آنها را آنطور که از نازی ها آمده اند، نپوشید. خبرنگاران آشکارا مغرضانه هستند... یک مقام انگلیسی نگرانی کشورش را در مورد وضعیت دگل به عنوان یک دولت نادرست ابراز می کند - با یک دولت تبعید شده اما واقعی مخالفت کرد - و ستون نویسان ناپاک که فقط باید روشی برای انگشت گذاشتن و سرزنش ویشی باشد. سیستم بیشتر ما در حال حاضر متوجه شده‌ایم که چرچیل تا سال 1945 به شدت با موسولینی ارتباط داشت و در نظر داشت که جداول را در مورد اتحاد جماهیر شوروی (ذهنیت مشهور "خوک اشتباه" تغییر دهد). همچنین جالب است که چگونه آلمان و ژاپن از جمله هر مردی با هم جنگیدند و مرتباً به عنوان نمونه ای از وسواس عمل می کنند، در حالی که در The Sorrow and the Pity قانونگذار یهودی-فرانسوی MENDES-فرانسه که توسط خود پخش می شود، اساساً همه را مماشات کننده یا فریب دهنده می خواند که بیشتر از این نبرد نمی کنند ... سرگرم کننده به همین ترتیب، به غیر از پیشگام رشد یافته سوسیالیست، دیگر «مبارزان آزادی» از کشتن کسی خودداری می‌کنند و این که MAQUIS برای «حل و فصل» بحث‌های فردی استفاده نمی‌شود، این دو سیب خراب را تبعید کرد... خانواده‌ام برای من نقل می‌کنند که داستان جایگزین، اما داستان های مختلف روی فیلم نمی روند، درست است؟ معضلات اخلاقی؟ مادلین آلبرایت یک بار در تلویزیون اعلام کرد که بدبختی در میان بچه های عراقی "من فکر می کنم این یک تصمیم بسیار سخت است، اما هزینه آن - ما فکر می کنیم هزینه آن ارزشش را دارد."... من هیچ انبوهی از افراد بزرگ و باشکوه را ندیدم که دولت را خشمگین کند. ساختمان‌ها...اما دیدم که قلاب توسط مقاصد مختلف با ملایمت کنار گذاشته شده است... آلبرایت بعدها ناله کرد که اعمال منفور نظام عراق در این جلسه به درستی آشنا نشده بود و به او دیدگاه مشروع را پاسخ داد. The Sorrow and the Pity به این شکل فیلمی بی ادعاست که باید به طور آزمایشی پذیرفته شود: آلمانی من کاملاً عادی است، با این حال زیرنویس‌ها فقط بخشی از گفتمان را رمزگشایی کردند که به نفع فیلمساز ناپسند بود.

دانلود فیلم The Sorrow and the Pity 1969 دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

این یک روایت خوب است. مارسل اوفولز، پرسشگر و رئیس، به ندرت بیش از حد مداخله گر است، هرگز بیش از حد لجبازی نمی کند - مانند تد کوپل یا جیم لهرر، او سعی نمی کند دیدگاه ها را در مورد کسانی که با آنها صحبت می کند ویرایش کند، هنوز برای کمک به روشن شدن آنها پرس و جو کند.

روایت چند نفر را برای ملاقات انتخاب می‌کند - برای همه مقاصد، همه با شغل‌ها و ذهنیت‌های مختلف در دوران اشغال. برای من به خصوص جالب بود:

متخصص فرانسوی با "7.5 فرزند" (؟) که اساساً نگران مراقبت از خانواده خود در تمام دوران اشغال بود و در هنگام شروع شکار پس از ممنوعیت طولانی مدت هیجان زده بود.

دوچرخه سوار قهرمانی که در سال 1943 با توجه به تعداد دوچرخه سواری فرانسوی ها به دلیل کمبود بنزین برای راه اندازی موتور یا وسایل نقلیه خود، در برابر مسابقه فوق العاده ای شروع کرد (و چه کسی گفت که آلمانی های زیادی را ندیده است. در اطراف کلرمون-فران در ویشی فرانسه)

رئیس اپوزیسیون فوق‌العاده مودب و نسبتاً خجالتی که به سوسیالیست‌ها در دشمن وحشی کار نازی‌ها کمک نمی‌کند،

انگلیسی‌ها خواننده کراس dresser که به جاسوس انگلیسی ها در فرانسه درگیر تبدیل شد و با الهام از ترس پارانوئیدی از دادن و گرفتن او راه خود را از عزیز سرباز آلمانی خود جدا کرد،

طبقه و هوش استثنایی آنتونی ادن،

محدودیت، عینیت، شوخ طبعی باشکوه پیر مندز-فرانس و پدر آلمانی بانوی در یک جشن عروسی که تمایلش به مدیریت (بدون شک شجاعانه) او در مناقشه کاملاً بی رنگ است. که او با آن مبارزه کرد، مهاجم، افراطی و مشتاقانه آزاردهنده گردهمایی ها بود - (من واقعاً گمان می کنم که به احتمال زیاد یکی فقط یک جنگجو بود و در درگیری ها شرم آور عمل نکرده بود، این ذهنیتی است که اکثر آنها دارند. - خواه یک جنگجوی آلمانی یا روسی - علیرغم گسترش چارچوب وحشتناک خود به بقیه اروپا).

برای مثال، من که به جناح سوسیالیست اعتماد دارم، به ویژه در آن دوره های طولانی. از استالین، که به اندازه حزب نازی تهدیدی فوق‌العاده برای جهان بوده است، ناتوانی مستند در به دست آوردن اطلاعاتی در مورد اعتقادات آنها در مورد تفویض یک وحشت به جای دیگری ناامیدکننده است. وقتی جلسات سوسیالیست‌ها را تماشا می‌کردم، نمی‌توانستم فراموش کنم، 14.5 میلیون نفری که اخیراً توسط روس‌ها در اوکراین کشته شدند، به‌عنوان پیامد گرسنگی وحشتناکی که در آن منطقه ایجاد شد - یا ترس غیرقابل مقایسه‌ای که میلیون‌ها نفر را کشت و به طور مشابه به پایان رسید. درگیری شروع شد م، راستش را بگویم. اوفولز رئیس اپوزیسیون را که درخواست‌های فرانسوی‌های آزاد در لندن برای کمک به سوسیالیست‌ها در برابر نازی‌ها را به چالش کشید، خنثی کرد - من می‌خواستم رفتار او را تحسین کنم! M. de la Maziere، جوان فوق العاده صمیمی، مشتاق، ناتوان و فریبنده خون آبی و افراطی قبلی که در پایان درگیری، برای خدمت در جبهه شرقی در Waffen S.S. آلمان انتخاب شد - که از آن فقط 300 نفر از آنها بودند. 5000 سررسید شده شنیدن او بسیار شگفت‌انگیز بود - او به وضوح انرژی زیادی را صرف تفکر در مورد آنچه انجام داده بود، چرا، و اگرچه پشیمان بود، در به تصویر کشیدن آنچه می‌دانست و کارهایی که انجام داده بود، دریغ نمی‌کرد. با وجود این، در گفت‌وگو با او در یک کاخ آلمانی که قیصر در بین درگیری‌ها از آن استفاده کرده بود، و در سال 1944 برای پتن و لاوال، این روایت باعث می‌شود که آن را به گونه‌ای نشان دهد که گویی کاخ به نحوی با دولا مازیر مرتبط است - گویی او ادعا می‌کند. آن - زمانی که در واقع افولز او را برای جلسه به آنجا برد. این یکی از استثمارگرانه است که در این مستند فوق‌العاده دوم ظاهر می‌شود.

من قویاً توصیه می‌کنم که دیگران آن را ببینند - شما در نظر بگیرید که چگونه پاسخ می‌دهید، و فکر کنید که کسانی که در کشور شما هستند به اشغال ناآشنا چه پاسخی می‌دهند.

دانلود فیلم The Sorrow and the Pity 1969 دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

من به تازگی این را در تئاتر عمومی دیده ام.

من با اکثر اظهارات مشتریان مختلف موافقم. مطمئناً دست اجرایی اوفولز در همه جا آشکار است، تغییر، برش، کنار هم قرار دادن، عکس‌های پاسخ و غیره همگی برای توسعه ادعای او ضروری هستند، علی‌رغم این واقعیت که مصاحبه‌شوندگان او به وضوح اجازه دارند تا مدتی طولانی خود را نمایندگی کنند.

چیزی که من بسیار شگفت انگیز یافتم این بود که چقدر طنز در فیلم The Sorrow and the Pity وجود داشت. با توجه به استفاده وودی آلن از آن در «آنی هال»، فکر کردم که خسته کننده خواهد بود، با این حال دقایق مختلف خنده های غیرقابل کنترلی وجود داشت، که با رئیس مانع شروع شد که توجیه واقعی جنگ با آلمانی ها این بود که آنها بهترین گوشت را در گوشه و کنار داشتند.

امانوئل d'Astier de la Vigerie نیز یک ستاره کامل بود. اظهارات او در مورد ساختار انسان گرایانه انسداد - اساساً افراد تنها و عیب جو، افرادی که چیزی برای از دست دادن ندارند - فوق العاده گویا بود. مصاحبه‌شوندگان مختلف تمرکزهای مشابهی داشتند - هم تیمی‌های اصلی بورژوازی بودند - این مانع اساساً بر کارگران، کارگران، سوسیالیست‌ها، جوانان و خزنده‌های مختلف شکل گرفت. مقایسه آن و وضعیت در دهه 60 زمانی که فیلم ساخته شد و با شرایط کنونی در دموکراسی های غربی.

آنتونی ادن شگفتی مهم دیگری بود. تصویر شناخته شده او در حال حاضر یک دلقک است، کسی که سوئز را به هم ریخته است، با این حال در ملاقات طولانی اینجا او موکسی، دانش و انسان عظیمی را نشان می دهد. به‌علاوه، به‌سرعت فیلمی از زندگی‌اش می‌سازند، جرمی آیرونز یک انتخاب واضح برای این نقش است.

نازی‌ها، در عین حال، عملاً همان نئو افراطی‌ها هستند. در حال حاضر از چیزی شبیه به تجدید حیات در اکثریت قریب به اتفاق اروپا هزینه می شود. به طور کلی اختلافات مشابه به روشی مشابه توسط افراد مشابه مطرح می شود. این (علاوه بر هیاهوی مقام قبلی ورماخت که در واقع تزئینات خود را به تن داشت) احتمالاً سرد کننده ترین چیز در مورد فیلم بود.

آخرین طنین واضح مربوط به عراق است. از جنگنده‌های آلمانی که به خاطر تلاش برخی فرانسوی‌ها برای کشتن آنها گیج و توهین شده‌اند، تا بنیاد فرانسوی که به «انسداد» به‌عنوان ترس‌آفرین اشاره می‌کند، (بله این کلمه خاصی بود که آنها به کار بردند)، تا تصدیق زیربنای اشغال به دلیل تحقیر واکنش‌ها علیه اپوزیسیون، اعلامیه‌های متعددی نور کاملاً جدیدی را بر شرایط کنونی می‌تاباند. ترسیم مساوی مستقیم اشتباه خواهد بود - حتی گولیست ها به اندازه زرقاوی یا مقتدا صدر سنت گرا نبودند - با این حال صرف نظر از اینکه تا این مرحله راه زیادی در پیش است و در مورد تمایز بین نحوه مشاهده مناسبت ها در آن نقطه و بر اساس تاریخ.

یکی دیگر از اظهارات مشتری درباره میزان مسائل دولتی در فیلم The Sorrow and the Pity ناله می کند. این واقعی است که برخی اطلاعات حدس زده می شود و The Sorrow and the Pity به وضوح برای افرادی که از آن دوران جان سالم به در برده اند معنی بیشتری دارد. به هر حال اوفولز گفته است که یکی از الهام‌های اولیه او نشان دادن راهی بود که شما می‌توانید هر روز از مسائل دولتی جدا شوید، دقیقاً چیزی است که تلاش هماهنگ شده امکان‌پذیر است.

اینها فقط یک زوج هستند. از تفکرات برانگیخته شده توسط فیلم، که دانش و شوک بسیار بیشتری را در خود جای داده است و من مطمئن هستم که هر چقدر که خواننده آلوی آن را تماشا کرده است، هزینه آن را جبران کند. شاید به اندازه «Shoah» شگفت‌انگیز یا تأثیرگذار نباشد (که بدون شک اساسی‌ترین تأثیر را روی آن می‌گذارد) اما در آن مرحله یک داستان جایگزین است. این بهترین نوع بشر و همچنین وحشتناک ترین ها را به ما نشان می دهد و به طور مداوم در جایی است که می توانید امیدوار باشید آنها را پیدا کنید.

اتفاقاً، به نظر می رسد کیفیت ظاهراً پایین DVD ممکن است به همین دلیل باشد. سهام فیلم اول برخلاف بورس.

دانلود فیلم The Sorrow and the Pity 1969 دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

به نظر من این یک اثر هنری است. این فیلمی است که منتظر خواهد ماند و با شما خواهد ماند، طولانی است، با این حال به سختی به همان اندازه که بدنامی به نظر می رسد دور و پیش گویی است، اگرچه برخی اطلاعات در مورد تاریخ فرانسه احتمالا مفید است. شغل، همه چیز در نظر گرفته شده، در واقع یک موضوع برجسته نیست: اوفولز نموداری را نشان می‌دهد که در سراسر خط تأثیر می‌گذارد، و به‌ویژه با چندین مزرعه‌دار قدیمی خشک و یک نماینده فروش موبایلی که سریع صحبت می‌کند، گرفته شده است، و آنها دو شخصیت هستند و ارزش دارند. جمع آوری طول، طیف وسیعی از داستان‌های جذاب را در نظر می‌گیرد، از چیدمان کوتاه زنان خانه‌دار فرانسوی برای استقرار گل رز در خط Maigont گرفته تا یک واحد ویشی که واقعاً با یونیفرم آلمانی در جبهه شرقی می‌جنگید (من هرگز از این موضوع آگاهی نداشتم) تا فرار از زندان با توجه به تاخیر دو دلبر در بیرون به تعویق افتاد. همچنین طیف گسترده‌ای از فیلم‌های ضبط‌شده جذاب وجود دارد که من نمی‌دانستم وجود دارند، از فیلم‌های خبری تبلیغاتی گمراه‌کننده آلمانی که همگی متعصبانه هستند تا تبلیغ ویشی (دشمن فیلم سامی که بسیار شگفت‌انگیز است).

من نمی‌دانم. نمی دانم امروز می توانید چنین فیلمی بسازید یا نه. نه اینکه افراد آماده صحبت کردن در مقابل دوربین نیستند - - آنها به احتمال زیاد اکنون بسیار آماده تر از سال 1969 هستند. که من معتقدم به احتمال زیاد رفته است. تعداد قابل توجهی از افراد در اینجا با دوربین صحبت می‌کنند که انگار یک متخصص ترکیبی از نوعی غرفه/غرفه اعتراف است، بسیار ناخودآگاه.

مطمئناً در اینجا موضوعی در مورد تاریخ و خاطره وجود دارد، و چرا فرانسه به عنوان یک کشور واقعیت آنچه را که اتفاق افتاده "فراموش کرده" است. به هر حال، من به طور غیرقابل انکاری بیشتر مشتاق بودم که چه کسی طغیان کرد و "حقیقت اخلاقی" فیلم، چگونه ما باید در مورد چیزها قضاوت کنیم. برای مثال، توجه ویژه‌ای به این موضوع جلب می‌شود که افراد مانع در بیشتر موارد جوی‌های طبقه متوسط ​​یا افراد عجیب و غریب، «رانده‌شدگان» جامعه بورژوازی بودند. من احساس کردم که درک فریبنده ای بود - - واقعاً من در واقع به نوعی آن را مدیریت می کنم. درست مانند روایت یک فرانسوی خون آبی که تلاش هماهنگ را به حدی رساند که کاملاً به طرف مقابل رفت - با پوشیدن لباس اس اس و نبرد در شرق، او به یک منحوس از ویشی تبدیل شد. جهان نیز همینطور.

در مورد قضاوت، در حالی که من فکر نمی‌کنم جدال اساسی فیلم آنقدرها دشوار باشد - - افسانه انسداد عالی فرانسوی در WW 2 در بیشتر موارد است. که، یک خیال - - اوفولز موضوع قضاوت را به ناظر واگذار می کند. علاوه بر این، با هیچ تصوری ساده نیست: با دو یا سه مورد خاص (که اساساً در مورد مقام چاق و پر زرق و برق سابق نازی فکر می کنیم) اکثر همه به یک معامله مناسب دست می یابند. خون آبی، که برای شخصیت پردازی بسیار طبیعی است، در نهایت به شدت از تجربه خود پشیمان می شود، نه کوچکترین مردی که بود. جنگجویان انسداد شجاعی وجود دارند، با این حال همه آنها محترم نیستند، و ما فیلم مستندی از سوسیالیست ها را می بینیم که تشویق به پاکسازی "سرزمین پدری" می کنند که به طرز وحشتناکی شبیه فیلم قبلی دشمن قانونگذار فرانسوی سامی است که از یهودیان درخواست پاکسازی می کند. و غیره. در اینجا هیچ پاسخ ساده ای وجود ندارد، احتمالاً نکته. صرفاً تصدیق پشیمانانه از محدودیت انسان در مورد شر، و تصدیق راه های سرسام آور ما برای به انجام رساندن چیزی مفید، همچنین. من این را بسیار در نظر می‌گیرم: من آمادگی اوفولز را برای کنترل دور از agitprop احمقانه می‌دانم.

احتمالاً می‌تواند بازدیدهای مختلف را جبران کند، اما چند وقت یک‌بار می‌گویید که چنین چیزی را تماشا خواهید کرد؟ با این حال، چند سال دیگر می‌توانم یک شب دیگر را در آن بگذارم.

دانلود فیلم The Sorrow and the Pity 1969 دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

"مقیاس درجه بندی" در اینجا می گوید که 10 برای یک فیلم باورنکردنی است. این قطعا یک فیلم شگفت انگیز است. عالی؟ در واقع نه، نه به هیچ وجه. با این حال، کاملاً شگفت‌انگیز است.

هدف؟ قطعا نه. کاملاً واضح است که احساسات کارگردان در کجا نهفته است. با این حال، من می گویم که او نشان می دهد که به اکثریت قریب به اتفاق مصاحبه شوندگان اجازه می دهد خود را نمایندگی کنند، از جمله آلمانی ها.

جامع؟ خیر. دیگران مطرح کرده اند که او همه جوانب مسائل را مدیریت نمی کند. در هر صورت، او که سال‌ها پس از این واقعیت که چیدمان با موضوعات مقایسه‌ای، چیزی است که برای من ارزش قائل است، روایت می‌کرد، مانند هر ناظری بر چنین روایتی، دائماً او را محدود می‌کردند که چه کسی می‌تواند او را متقاعد کند که ارزیابی شود و چه چیزی می‌تواند رضایت دهد. صحبت در مورد.

خسته کننده؟ به مناسبت. من نمی توانم دلیلی را ببینم که چرا او تصمیم گرفت موریس شوالیه خود را از هرگونه تلاش مشترک رد کند و سپس از یکی از روایت های خود از ملودی معروف غیر ضروری به عنوان صدای محیط برای آخرین فیلم خبری استفاده کند. می توانستم موسیقی مناسب تری را تصور کنم. من علاوه بر این پرسیدم که چرا، نزدیک به پایان، او شروع به قاطی کردن با دوربین کرد، آنقدر نزدیک به بخشی از مصاحبه شوندگان حرکت کرد که ما فقط چشمان، یا دهان یا خط فک آنها را دیدیم. این برای من بیش از حد تقلبی بود. بر خلاف آنچه گفته می شد، به بسیاری از رئیس اشاره می کرد.

به همین ترتیب، ای کاش در مقدمه مطالب ارتباطی وجود داشت. چهار ساعت و نیم زمان زیادی است تا با یک جلسه شروع کنید و سپس به جلسه بعدی بدون مدیر فایل روشن بروید. مخصوصاً با توجه به این که 50 سال پس از ساخت این فیلم، جمعیت پیشرو، قادر به درک بخش بزرگی از مصاحبه شوندگان نیستند. من واقعاً آرزو می‌کنم که او با زیرنویس/زیرنویس نشان می‌داد که آنها چه کسانی ابتدایی هستند، نه چند بار که آنها را می‌بینیم.

و در مورد زیرنویس‌های انگلیسی، که افولز هیچ ربطی به آنها نداشت: مراقب باش. تفسیرها در بعضی مواقع بسیار سست هستند.

بنابراین، در آن مرحله، به چه دلیلی به The Sorrow and the Pity امتیاز 10 دادم؟ از آنجایی که اوفولز افراد زیادی را با داستان‌های باورنکردنی متحد کرد تا درباره اشغال و آزادی بگویند و به آنها اجازه داد آن روایت‌ها را بازگو کنند. مصاحبه های تشکیل شده خوب است. با این حال، این مصاحبه‌های ویدیویی نشان می‌دهد که بخشی از این افراد هنگام جمع‌بندی حساب‌های خود احساس می‌کنند، و این برای من بسیار بیشتر است.

ستاره، برای اهداف من، پیر مندز بود. -فرانسه. رویکرد او در بیان اتفاقاتی که برایش رخ داد فوق العاده بود. شگفت‌انگیز است که حتی بیش از 20 سال بعد از این موقعیت‌ها می‌توانست آن‌ها را با طنز و بی‌تفاوتی واضح بیان کند.

به همین ترتیب تماشای یکی از دامداران در توصیف صید و عذابش شگفت‌انگیز بود. همزمان جدا نمی شد او نبود.

و کسی که به خاطر تلاش مشترک سرزنش شده بود، la tondue. چیزهایی بود که او می توانست به اندازه کافی بیان کند و چیزهای متفاوتی بود که نمی توانست خودش را مجبور به گفتن کند. در آنجا سکوت در چشمان او بررسی شد. او داستانی داشت که باید بگوید، جنبه‌هایش، و از نظر ذهنی برای بازگویی آن داستان سخت بود، اما برایش سخت بود. گنجاندن فیلم‌های خبری اغلب جذاب بود. با این حال، این جلسات بود که The Sorrow and the Pity را برای من 10 نفر کرد.