دانلود سریال Father Brown 2013 دوبله فارسی بدون سانسور

دانلود سریال Father Brown 2013 دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

من عاشق رازها هستم، به ویژه آنهایی که از بریتانیا هستند، اما این نمایش بدون شک در حال تزلزل است. من 5 ستاره دادم به این دلیل که این وحشتناک ترین چیزی نیست که من دیده ام. بخشی از اپیزودها بسیار عالی هستند و پدر براون استعداد ارائه تجربیاتی در مورد نحوه رفتار انسانی دارد، اما به طور کلی، وقتی این را تماشا می‌کنم، احساس خستگی می‌کنم. روایت‌ها در بسیاری از موارد دیوانه‌کننده هستند، گفتمان اغلب معتبر به نظر نمی‌رسد، و مسائل شخصیت‌ها بی‌اهمیت است. به نظر می رسد که حساب ها بدون هیچ فکری جمع آوری شده اند. به عنوان مثال، من قسمتی را تماشا کردم که در آن یک بانوی آمریکایی که در شهر زندگی می کرد، تلاش کرد خانم مک کارتی (همراه پدر براون) را بکشد، زیرا او به خواهرش توصیه کرد که با همسر مضر خود بماند. درست است، خواهرش برای مشاوره نزد خانم مک کارتی رفت. خانم احساس کرد که این نقص خانم مک کارتی است، و در نتیجه او حق داشت به سطل لگد بزند. چیزی کم دارم؟؟؟ می دانم که این داستان تخیلی است، اما نه قافیه داشت و نه دلیل. من نیز با مفسرانی موافقم که می‌گویند خطاهای قابل تأیید زیادی وجود دارد. من سوال می کنم که افراد رنگین پوست در دهه 1950 در کشور بریتانیا زندگی می کردند. در اپیزودی که من تماشا کردم، جایی که خانم سعی کرد خانم مک کارتی را بکشد، صاحب قصابی محله تاریک بود، و در یک نقطه مشخص، او را به عنوان مظنون مشخص کردند. شخصی به او ارعاب داد، مبنی بر اینکه چیزی به زور به او تحمیل کرده است - فکر می کنم آن شخص به نام سید بود (زبان گاو یا خوک از روی خانم مک کارتی فرستاده شده بود و سید آن را به قصابی برد. همان موقع بود که به فرد گفت: قبل از آن خانم مک کارتی به افراد اطلاع داده شده بود که در مغازه او جوندگان وجود دارد). پس چرا یک آدم تاریک در نمایش وجود دارد در صورتی که شخصیت های سفیدپوست قرار است با آنها بی ادبی کنند؟ خدایا، قطعاً این باید دهه 1950 باشد - به همین دلیل است که افراد سفیدپوست نسبت به او ظلم کردند. من برای نمایش در رسانه ها هستم. با وجود این، در حین ساختن یک برنامه شبکه یا فیلم که یک قطعه دوره است، بررسی بازه زمانی که داستان باید در آن اتفاق بیفتد بسیار مهم است. همانطور که قبلاً در نظرسنجی خود بیان کردم، یک فرد رنگین پوست به احتمال زیاد نمی‌توانست در دهه 1950 در یکی از شهرهای بریتانیا زندگی کند. این نمایش کسل کننده و غیر قابل تعجب است. به همین ترتیب، با توجه به این واقعیت که تحقیقات محدودی از شخصیت‌ها وجود دارد، به شما نیاز بیشتری می‌دهد. در نقطه ای که آن قسمت تمام شد، از درون به این فکر کردم که "همین است؟" به نظر می‌رسید که در تمام ساعتی که روشن بود هیچ اتفاقی نیفتاد. بازیگری نیز به همین ترتیب چوبی است و این عجیب است، زیرا هنرمندان بریتانیایی ظاهراً نمایشگاه های متقاعد کننده ای برگزار می کنند. در هر صورت نمی دانم این افراد را از کجا ردیابی کردند. من می دانم که آنها در تمام مدتی که من تماشا می کنم سرگرم کننده هستند. متأسفانه، اساساً برای من در هر صورت، آن‌ها شخصیت‌هایشان را آنقدر خوب بازی نمی‌کنند که فراموش می‌کنم آنها به سادگی نقش یک شخص را بازی می‌کنند، با این فرض که خوب به نظر می‌رسد. من احساس می‌کنم این‌گونه است که می‌دانی چه زمانی یک سرگرم‌کننده باشکوه است - آنقدر در ارائه‌اش حفظ می‌شوی که حتی باور نمی‌کنی که او در حال بازی کردن است. درصورتی‌که کار دیگری نداشته باشم، به‌طور دوره‌ای این را تماشا می‌کنم، با این حال خواب است.